De Kift festival – Paradiso (Amsterdam) 26/10/2013

“De Kift is geboren in fanfare, gedoopt in punk en groot geworden in liefde voor muziek en poëzie” schreef journalist Bert Wagendorp ooit. De Kift bestaat dit jaar 25 jaar, stamt uit de Zaanstreek en is een energieke, theatrale fanfare-punkband die graag bijzondere projecten en samenwerkingen aangaat. Zo maakten ze een opera (Vier voor Vier), een muziektheatervoorstelling (Kees de Jongen met Frank Groothof), filmmuziek (o.a. Het Zwijgen) en werkten ze samen met o.a. Franz Ferdinand, Calexico, theatergroep Tryater en Tania Kross. Ook toeren ze geregeld in Frankrijk. Het is een unieke band. Ze brengen hun cd’s in eigen beheer uit, de moeder van twee van de bandleden doet de merchandise, onder de bandleden bevindt zich een drummer die tevens de grafisch ontwerper is voor de cd-hoesjes, een zanger die ook de boekingen en veel organisatiewerk doet, twee blazers die zich bezig houden met arrangementen, ze hebben zelfs een eigen plakploeg die -als de tijd daar is- in een paar dagen de partij bijzondere cd-ontwerpen voor de verkoop in elkaar knutselen en plakken. Daaronder zitten ontwerpen zoals een schilderijtje, een sigarenkist, een kookboek en een schoolschrift. Een cd van De Kift is altijd een bijzonder object.

Vandaag gaat het echter om de live kwaliteiten van De Kift en die hebben ze als geen ander. Als om half vijf de deuren van Paradiso opengaan worden de eerste mensen die binnenkomen in de hal verwelkomd door de band zelf, samen met de Havenharmonie. Wat een prachtig warm geluid zo met zijn allen. De eerste groep bezoekers stroomt de zaal in en wordt daar alweer verrast met een klein optreden van de Hiltons op het zijpodium. Dit groepje is een afsplitsing van De Kift en ze zijn “erg trots dat ze in het voorprogramma mogen staan van De Kift”.
Voor dit 25-jarig jubileumfestival zijn veel verwante en bevriende bands uitgenodigd. Bijvoorbeeld de Ambrass Band, die een mengeling spelen tussen Balkan, Klezmer en fanfare muziek. Stuurbaard Bakkebaard, André Manuel, Maison du Malheur, De Ideale Schoonzonen, Rats on Rafts en de Franse band Monofocus zijn naast De Kift de acts van deze middag en avond. Ze spelen afwisselend op een klein zijpodium, of op het hoofdpodium. Een slimme manier om de optredens vloeiend te laten doorlopen, zonder al te lange pauzes.
André Manuel speelt alleen op het grote podium, met zijn gitaar en harmonium. Ik heb hem een tijd geleden van vrij nabij gevolgd, dus zijn nummers kende ik wel. Hij heeft erg mooie poëtische songs, altijd in het Nederlands of in het Twents. Als hij zijn nummer Kraaien speelt, sta ik opeens mijn tranen in te houden. Zo’n tijd niet gehoord, maar die tekst en het lied is zo aangrijpend, het ontroert me. Manuel staat misschien meer bekend om zijn harde en kritische cabaretprogramma’s maar dit is een kant van hem die echt de moeite waard is om te leren kennen. Na een klein uurtje begint daarna Stuurbaard Bakkebaard maar ik ga even naar de kelder om iets te eten te halen. Dat duurt veel langer dan verwacht en ik krijg terug in de zaal nog net het laatste stukje mee van Maison du Malheur. Ik vind dat jammer, want ze spelen goed. De Ideale Schoonzonen, gekleed in pak met stropdas, maken van de ietwat Nederlandse 50er jarenliedjes zoals die van Teddy Scholten en Ronny Tober stoere rocknummers. Ik word er na verloop van tijd wel wat melig van. Door naar Rats on Rafts! Die band doet denken aan de new wave van de jaren 80. Helaas is de zang vrijwel niet te verstaan. Het is een jonge band die met De Kift gemeen hebben dat ze met volle overgave en veel energie hun nummers brengen. En ze zijn allebei 25 jaar oud, de leeftijd van De Kift als band en van Rats on Rafts als bandleden.
Na een intermezzo van de Havenharmonie begint De Kift zelf. Eén bandlid wordt node gemist: Jan Heijne, de 80 jarige vader van leadzanger Ferry en zanger Marco. Jan speelde tot voor kort als trompettist in De Kift maar is onlangs getroffen door een herseninfarct. Het is tekenend voor de band dat ze het eerste nummer opdragen aan vader Jan. Ook vragen ze aan het publiek of iedereen even wil zwaaien naar de camera, voor de foto die ze maken om aan hem te laten zien. Daarna gaat het los en geven ze met hun aanstekelijke energie en vrolijkheid een uur lang een feestje weg. Als toetje speelt Monofocus uit Lyon, een band met een heel eigen geluid dat zowat tegen de dance en de trance aanschurkt. Er zitten veel samples in verwerkt, maar de muzikanten bespelen wel hun instrumenten, toetsen, bas, gitaar en tuba. De blaasinstrumenten blijven een constante factor deze avond. Na nog enkele nummers samen op het podium komt er een einde aan een gedenkwaardig jubileumfeest. De afterparty in de bovenzaal laat Rockportaal voor wat het is, wegens vermoeidheid en de vele opgedane indrukken.

Facebook